Interdisciplinary Journal of Ecclesiastical Law

HOME>ΡΩΓΜΗ – ΣΧΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΔΙΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΝΤΙΡΡΟΠΩΝ ΠΛΕΥΡΩΝ {ΣΤ΄}

ΡΩΓΜΗ – ΣΧΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΔΙΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΝΤΙΡΡΟΠΩΝ ΠΛΕΥΡΩΝ {ΣΤ΄}

2018-03-30 21:43

της Θάλειας - Ιακωβίνας Καραμολέγκου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΝΗΣΤΕΙΑ

«- Και πώς πέρασε η 25η Μαρτίου και πώς φάγαμε τον μπακαλιάρο μας και πώς έχουμε μονάχα 1 βδομάδα για την αναστάσιμο μέρα, δεν μπορεί στον νου μου να χωρέσει». Το χέρι του σκούπισε το ιδρωμένο του μέτωπο και κοίταξε τον απεσταλμένο του κράτους με μια ζωγραφισμένη στο ύφος του απορία «Πώς περάσατε την εορτινή μέρα της εθνικής ανεξαρτησίας;»

«-Σίγουρα δεν έφαγα μπακαλιάρο, αφού ούτε μια πλούσια από σαλάμια και τυριά πίτσα δε με χόρτασε χτες. Ένας μπακαλιάρος το μόνο, που θα κατάφερνε είναι να με κάνει να λιμοκτονήσω». Έκοψε με το μάτι του στιγμιαίως το απογοητευμένο βλέμμα του ιερέα και δίχως να προλάβει το συναίσθημά του να αντιδράσει, κοίταξε επίμονα στα μάτια του συνομιλητή του: «Τι αλήθεια τώρα; Πιστεύατε πως νήστευα;»

«-Το πιστεύω παιδί μου είναι μια αρετή για τους ανθρώπους, μα το ελπίζω είναι μια κατάκτηση κι εγώ μέσα μου πιστεύω στον Κύριο και ελπίζω σε πολλά, μέσα σε αυτά και στη νηστεία σου».

«-Δεν είναι παράλογο νομίζεις αυτό; Για κάτι, που δημιουργήθηκε τα αρχαία χρόνια και καλά προς τιμήν των Θεών, μα στην πραγματικότητα είναι απόρροια έλλειψης πόρων, η οποία οδήγησε τους αρχηγούς του κράτους να διατάξουν νηστεία, για να έχουμε ελάττωση κατανάλωσης κρέατος μέσα στη χρονιά. Δεν είναι παράλογο, λοιπόν, κάτι τέτοιο να συνεχίζει να δρα στις μέρες μας; Μέρες αφθονίας τροφής;» Ανακάτεψε τα χαρτιά του, προσπαθώντας να τα βάλει σε μια τάξη, αποφεύγοντας να ενωθεί το βλέμμα του με του συνομιλητή του.

«-Δεν υπάρχουν μέρες αφθονίας τροφής και δεν πιστεύω αυτή την φθηνή δικαιολογία ότι μόνο από έλλειψη κρέατος και τροφίμων καθιερώθηκε η νηστεία. Και ξέρεις γιατί παιδί μου; Γιατί για να δείξεις την αγάπη σου κάνεις θυσίες. Θυσίες, που σου στερούν κάτι και η πίστη του ανθρώπου στον Θεό, αντίστοιχα στα αρχαία χρόνια στις ανώτερες δυνάμεις τον έκανε να θέλει να δείξει την αγάπη και τον σεβασμό του και τι πιο ισχυρό από την έλλειψη μιας βασικής του ανάγκης, όπως το κρέας και τα γαλακτοκομικά για να δείξει στον Θεό μας πόσο σημαντικός είναι για τον άνθρωπο. Σίγουρα καταλαβαίνεις τι εννοώ, δηλαδή αν…».

«-Κι αν δεν πιστεύεις στην ανώτερη δύναμη;» τον διέκοψε ο συνομιλητής του «Τότε τι;»

«-Τότε το ερώτημα είναι πιο βαθύ απ’ τη νηστεία. Τότε εκφεύγει του θέματος. Τότε η απορία που γεννάται δεν είναι γιατί δε νηστεύεις, αλλά πόσο ανθρωποκεντρικός είσαι! Γιατί είναι επιλογή του καθενός να μην πιστεύει, αλλά το να μην απέχεις κάποιες μέρες από το κρέας δείχνεις πως δε σέβεσαι τη γη, που σε ταΐζει και τα ζώα, που συνυπάρχετε μαζί πάνω σε αυτήν. Και τώρα μετά από τόσες μας συνομιλίες, που έχουμε κάνει, θα μου επιτρέψεις να τολμήσω την ερώτηση: Πιστεύεις;»

Το βλέμμα του νεαρού έμεινε παγωμένο πάνω στα χείλη του ιερέα. Το να μιλήσει ειλικρινά ήταν κάτι, που ποτέ δε συνήθιζε σε τέτοιες ερωτήσεις, αν και δεν του φάνηκε ανακριτική η διάλεκτος του άλλου, τρόμαξε περισσότερο με τη δική του απάντηση.

«-Αν πιστεύω τον Θεό δείχνω αλλιώς την αγάπη μου. Εξάλλου και οι δυο πιστεύουμε ότι η τροφή δεν είναι η μόνη νηστεία. Νηστεία είναι να στερείσαι πράγματα, που δίχως τους δυσκολεύεις τη χαρά στη ζωή σου. Άρα ακόμα και υλικά αγαθά πλην του φαγητού ή ακόμα και σε σωματικές απολαύσεις να μην υποκλίνεσαι για κάποιες μέρες, είναι και αυτό ένα είδος τιμής προς τον Θεό. Γιατί να στερηθώ το κρέας;» Τα χέρια του ίδρωσαν, ήξερε ότι η απάντησή του ήταν πολύ διπλωματική, τόση όση χρειαζόταν για να μην αποκαλύψει τον ψυχισμό του.

«- Δέχομαι προσωρινά την απάντησή σου. Γι΄ αυτό ακριβώς η τροφή, επειδή είναι από τα πιο σημαντικά που ελέγχεις για τη χαρά της ζωής σου είναι το πρώτο, που περιορίζουμε στη νηστεία προς τιμήν του Κυρίου μας. Ωστόσο παιδί μου νιώθω πως κάτι σε βασανίζει και μέσα σου βλέπω την ευγενική πίστη για τον Θεό. Θες να το μοιραστείς μαζί μου; Σίγουρα θα σε βγάλει από δύσκολη θέση της αμηχανίας που βρίσκεσαι τώρα». Τα χέρια του τεντώθηκαν στο ύψος του ώμου του συνομιλητή του. «Θέλω να ξέρεις ότι μπορείς να ανοιχτείς».

Το ήρεμο μισοανακουφισμένο από τη διπλωματική απάντηση ύφος του είχε μετατραπεί σε σκληρό και απρόσιτο. Ένας βαθύς αναστεναγμός πήρε τη θέση της σιωπής, που επικρατούσε.

«-Λέω να μείνουμε στη νηστεία και σε ό,τι αυτή πρεσβεύει. Ίσως μια μέρα να απαρνηθώ κι εγώ το κρέας, μα θα ναι εκείνη η μέρα, που θα ‘χω πιστέψει στην αλλαγή, την καλοσύνη και το θαύμα. Ίδωμεν».

«-Στο χέρι σου είναι» απάντησε ο ιερέας με χαμηλή φωνή και πρόσφερε στον συνομιλητή του μια μπουκιά από ένα κομμάτι χαλβά, που στόλιζε το γραφείο «Στο χέρι σου είναι και η νηστεία και η πίστη και το θαύμα, φτάνει μονάχα εσύ να τα δεις, φτάνει μονάχα εσύ να τα μυρίσεις στο χώρο. Θα μου πεις, όμως, το βάσανο που στην καρδιά φυλακισμένο έχεις;»

«-Μόλις τελειώσει η νηστεία θα το πω. Δεν είναι τώρα η ώρα. Ας είναι εκείνος ο καιρός για αποκαλύψεις. Εκείνος ο καιρός να ειπωθεί το μυστικό μου. Μέχρι τότε ας πράξει ο καθείς, που πιστεύει τη δική του νηστεία για τιμή». Γύρισε και κοίταξε το ιερό να στέκει αγέρωχο στου χρόνου την τριβή. «Μέχρι τότε νηστεία, λοιπόν, ως προτείνετε, ακόμα και στα μυστικά μας ».

«Ευλογημένη Ανάσταση, λοιπόν,» συμπλήρωσε ο ιερέας, απορημένος για αυτά τα λόγια, που έρχονται

«Ευλογημένη Ανάσταση στα μυστικά και στις ψυχές μας».

Πίσω